Dag 1

Op papier een lange vlucht voor de boeg naar Thailand. Via Parijs maken we de vlucht naar Bangkok. Aangekomen op het vliegveld van Parijs blijkt onze vlucht een vertraging te hebben van 30 minuten (helemaal prima), maar in de praktijk bleek dit toch 1,5 uur te zijn (ons blij maken met een dode mus). Maar niet zeuren het is vakantie en wat maakt dan die anderhalf uur extra nog uit. Kort na het opstijgen krijgen we een melding waarvan ik geen idee heb wat dit mag betekenen, want het Engels van zowel de Franse piloot als de Franse stewardessen is evengoed verstaanbaar als het Frans (niet te begrijpen dus). Ongeveer 30 minuten later wil ik een film gaan kijken, want wat moet je anders op zo'n vlucht, en kom ik er achter wat er vermoedelijk gezegd werd: het systeem om films, series en muziek te bekijken/beluisteren doet het niet. Ik kan je vertellen een 12 uur durende vlucht zonder entertainment en zonder dat je in slaap kunt vallen is een ergerlijk lange vlucht.

Toch na deze twaalf uur durende vlucht landen we op Bangkok AirPort en alles gaat voorspoedig. Het visum is zo geregeld en na enkele minuten wachten rolt ook de bagage op de band. Nu op zoek naar degene die ons komt ophalen, maar alvorens even geld ophalen zodat we kunnen betalen indien dit mogelijk is. "Ik heb het kleinste bedrag gepind dat mogelijk was, 10000 baht". Waardoor ik veronderstelde dat dit omgerekend zo'n €2,25 zou zijn. Aangekomen bij het hotel en na de check-in worden we naar onze kamer gebracht. Uit beleefdheid geven we de man wat fooi (1000 baht want kleiner hadden we niet) en wat is nu €2,25. Later toch maar even nagecheckt en vermoedelijk had deze man de dag van zijn leven. 1000 baht is geen €2,25, maar het tienvoudige daarvan. Toch een lekker begin van je vakantie.

Ons doel was om na twee dagen door te reizen naar Chiang Mai (gelegen in het noorden van Thailand) met de nachttrein. Hiervoor moeten we tickets halen bij het station en volgens degene bij de receptie was dit een lange wandeling, dus was een reis met de taxi het makkelijkst. Deze wilde ze ons wel aanbieden voor 500 baht. Gelukkig was Monika goed voorbereid en gaf ze aan dat het veel goedkoper kan als we een taxichauffeur aanspraken die met het bedrag bepaalde aan de hand van de meter.
Vermoeid van de jetlag gaan we opzoek naar een taxichauffeur die ons naar het station wil brengen. Gelukkig hoef je daarvoor niet te zoeken, zij vinden jou wel. Nadat je uiteraard zo'n 20 tuktuk chauffeurs hebt bedank (eerst vriendelijk, maar daarna toch meer negerend). De chauffeur heeft ons bij het station afgezet ( nou ja via twee tourist information centres waar je volgens hem veel goedkoper een ticket kon boeken dan op het station) en we waren hem 50 baht verschuldigd (gewoon 10 keer goedkoper dan via het hotel). Nadat we zijn uitgestapt kom ik er achter dat mijn telefoon nog in de taxi ligt, die vervolgens net weg rijdt.

Tijdens de rit had de chauffeur aangegeven dat hij tevens in het hotel werkte dus wij terug naar het hotel om contact te leggen met de chauffeur. Twee personen probeerden hem telefonisch te bereiken maar gaven aan dat deze chauffeur geen telefoon achter in de auto had gevonden. Toch gek aangezien ik hem voordat ik in de taxi stapte nog had. Dan maar zelf mijn toestel proberen te bellen, maar deze was inmiddels al uitgeschakeld waardoor ik mijn voicemail kreeg.

Vodafone in Nederland gebeld om de simkaart te blokkeren en vervolgens op naar het politiebureau om aangifte te doen. We ontmoetten een man genaamd Peter die ons geheel belangeloos wolden helpen. Want zo zei hij, hij wel werkt zelf ook in het hotel en vond het belachelijk dat personeel klanten bestal. Toch aangekomen bij het politiebureau vroeg hij 100 baht voor het brengen (hoezo belangeloos) voor zijn hulp. Naarmate het gesprek vorderde en de aangifte bij de politie gedaan was, kreeg in de indruk dat ze allemaal een groot toneelstuk aan het opvoeren waren. Vermoedelijk wisten ze wel dat de chauffeur mijn telefoon had en zo'n aangifte slaat al helemaal nergens op. Ze verstaan toch niets van wat je zegt en spreken geen woord Engels.

Aangekomen bij het hotel kom je er achter dat dit dan een beroerde eerste dag is geweest en je inmiddels bijna 48 uur wakker bent.. Dan maar eerst slapen en hopen dat het morgen beter gaat... Een lichtpunt is dat afgezien de wedstrijd Nederland - Mexico hier pas om 23 uur start (het is hier 5uur later dan in Nederland) we toch in de laatste 10 minuten met 2 - 1 winnen.